<Ουδείς επτώχευσεν υποσχόμενος>
Της T.V. τα παραθύρια είναι πάλι φόρα.
Της ψηφοθηρίας ώρα ξαναφθάνει τώρα.
Και μην τολμήσεις να προβάλεις αντιρρήσεις,
την λογική απ το νου σου, πρέπει να ξορίσεις,
για να μπορέσεις ν¨ανεχθείς τις συζητήσεις.
Παντού παράθυρα ανοικτά, Τ.V., ή μπαλκόνια,
με ένα Ατζέντη που εισαγγελικά κινεί τα πιόνια.
<<Είναι η Παράταξή μας, λέει, πιο μπροστά,
κι από τους άλλους, σου υπόσχεται να δώσει πιο πολλά>>.
Οι υποψήφιοι, σαν βλίτα, σαν <Σωτήρες> ξεφυτρώνουν,
και τους λόγους ξεφωνίζουν παχυλούς και ιδρώνουν.
Ποιος θ¨ακουστεί καλύτερος από τον άλλο,
Να πείσει για το Πρόγραμμά του, δήθεν, το μεγάλο,
<<Για Πρόοδο>>, λένε, <<Ευημερία κι Ευτυχία,
>>που τόσο έχει στερηθεί η Κοινωνία>>.
Τα όσα <<θα>> ακούς απ όλους τους, δεν περιγράφονται.
Τα λένε όμως, γιατί ξέρουν,
πως στη μνήμη μας δεν καταγράφονται.
<<Εμείς να την κερδίσομε και πάλι>>, σκέπτονται,
<<κι άς¨τους, μετά τ¨αποτελέσματα, ας κουρεύονται.
>>Ποιος θα θυμάται τι υποσχέσεις τώρα δίδομε,
>>κι ας το θυμάται. Εμείς την Εξουσία δεν την παραδίδομε.
>>Αφού τους πείσαμε, και κατακτήσαμε τη Νίκη,
>>τους διοικούμε, και τους κάνομε κι ένα <μανίκι>.
>>Στο όνομα της ψήφου τους δίνομε τον Αγώνα,
>>και ας τους αραδιάζομε τα ψέματα του Αιώνα>>.
Αχ, ρε Λαέ μου πως ξεχνάς και δεν θυμάσαι,
για αυτό αιώνια σε δουλεύουνε κι εσύ κοιμάσαι.
Όλοι οι κατεργάρηδες κάνουνε τη δουλειά τους,
και σα γεράσουν χορτασμένοι,
τη σκυτάλη παραδίδουνε και στα παιδιά τους.-
Παπα-Μανώλης